สภานักเรียนที่นี่ ไม่ได้ส่งเสริมประชาธิปไตย แต่มีไว้สร้างวัฒนธรรมอำนาจนิยมอย่าง “โซตัส” ขึ้นมา ซึ่งไม่ได้ปรากฎเพียงรูปแบบพี่ว้ากน้อง กิจกรรมลงโทษ การทำร้ายจิตใจแต่ยังแทรกซึมอยู่ในทุกขั้นตอนของการทำงานสภานักเรียน

การทำงานที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบเคร่งครัด ประเพณี และการเคารพผู้อาวุโสกว่าอย่างครูผู้ดูแลและรุ่นพี่สภาทั้งที่ยังเรียนอยู่และจบไปแล้ว ทำให้การดำเนินโครงการใหม่ ๆ และการแก้ไขระบบโซตัสในสภาเกิดขึ้นได้ยาก ส่วนหนึ่งพวกเขาเองก็ยอมรับว่าตัวเองถูกระบบกลืนกินไปโดยไม่รู้ตัว

นี่ไม่ใช่ความ ‘ผิด’ ของนักเรียน แต่นี่คือการก้าว ‘พลาด’ ของระบบการศึกษาที่เดินหน้าปลูกฝังให้นักเรียนใช้อำนาจกดขี่ด้วยกันเอง