ความซวยไม่ใช่เรื่องของเรา แต่เป็นของรัฐ

“เรากำลังฝืนโชคชะตา”

.

นี่คือคำจำกัดความอย่างรวบรัดที่สุด ในมุมมองของ “ผศ.กฤษฎา ธีระโกศลพงศ์” นักวิชาการด้านแรงงาน ที่เห็นว่า เราทุกคนอาศัยอยู่ในโลกหลังสมัยใหม่ที่เต็มไปด้วย “ความเสี่ยงใหม่” ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ ความซวย หรืออุบัติเหตุ แต่หมายถึงวิกฤตซ้อนวิกฤต ทั้งสงคราม ภัยธรรมชาติ โรคระบาด ไปจนถึงความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจ

.

แต่รัฐกลับมีแนวโน้มลดบทบาทในการดูแลประชาชน ปล่อยระบบรัฐสวัสดิการให้ถอยหลัง เอกชนต้องดูแลกันเอง ผู้สูงวัยต้องทำงานหลังเกษียณ เด็กแรกเกิดขาดทุนสนับสนุนแรง วัยทำงานถูกบีบให้เก็บออมอย่างสุดตัวในระบบเศรษฐกิจที่พร้อมเลย์ออฟทุกเมื่อ

.

ไม่ว่า “เบญจเพส” จะมีจริงหรือไม่ ? แต่นี่คือความเปราะบางที่คนทุกช่วงวัยต้องเผชิญ รัฐจะยังคงเป็นหลักประกันความฝันของประชาชนอยู่หรือเปล่า?

.

หรือปล่อยให้ “สังคมแห่งความเสี่ยง” กำหนดชะตาชีวิตและจุดจบของสังคมนี้เอง