ภายใต้การ “กระจายอำนาจ” ที่กระท่อนกระแท่น มองไม่เห็นความคืบหน้า แต่การ “พัฒนาเมือง” ในหลายจังหวัด กลับเติบโตได้ด้วยความร่วมมือของคนในจังหวัดเอง
.
“ขอนแก่นโมเดล” เป็นหนึ่งบทพิสูจน์ การทลายข้อจำกัดการพัฒนามากมาย ที่เดินหน้าโดยท้องถิ่น สนับสนุนโดยเอกชน และร่วมกำหนดทิศทางโดยประชาชน
.
รัฐ – ประชาชน – เอกชน จะเป็นคำตอบของการพัฒนาได้อย่างไร และเมื่อโมเดลนี้สำเร็จขึ้นได้ อาจถึงคราวตั้งคำถามกับ “ระบบเดิม” ที่เป็นอยู่ว่าดีพอแล้วหรือยัง ?
