“ไม่มีใครปลอดภัย ตราบที่ยังมีคนเสี่ยงอยู่ ถ้ายังมีใครเสี่ยงอยู่ เราก็เสี่ยงด้วยเหมือนกัน”
นายแพทย์ธนรักษ์ ผลิพัฒน์ นักระบาดวิทยา อดีตรองอธิบดีกรมควบคุมโรค ปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้ตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุข รับผิดชอบพื้นที่ จ.สมุทรสาคร ยืนยันถึงความจำเป็นในการเร่งสร้างโรงพยาบาลสนาม รองรับแรงงานข้ามชาติที่ติดโควิด-19 อย่างน้อยที่สุดจำนวน 3,000 เตียง ซึ่งเมื่อวันที่ 6 ม.ค. 2564 สร้างได้แล้วประมาณ 1,000 เตียง
“โรงพยาบาลสนาม เป็นอาวุธสำคัญที่สาธารณสุขใช้จัดการการแพร่ระบาดของโควิด-19 เพื่อดูแลผู้ติดเชื้อที่ไม่มีอาการไม่ให้ออกไปแพร่เชื้อ หากระดมตรวจแล้วไม่สามารถจัดการดูแลด้วยโรงพยาบาลสนามได้ ก็จะมีความเสี่ยงสูง”
นี่เป็นความกังวลของ นายแพทย์ธนรักษ์ ที่ระบุถึงโอกาสการแพร่กระจายของเชื้อโรค หรือการหลบหนี โดยยืนยันว่าการจัดเตรียมและสร้างโรงพยาบาลสนามในพื้นที่ มีการจัดการน้ำทิ้ง ขยะติดเชื้อ ด้วยมาตรฐานเดียวกับโรงพยาบาล ส่วนการควบคุมพื้นที่มีเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองดูแลอย่างรัดกุม แต่การจำกัดพื้นที่ ก็จะอยู่ภายใต้การดูแลด้วยหลักมนุษยธรรมและมาตรฐานทางการแพทย์ โดยมีบุคลากรทางการแพทย์ ดูแลอาการ จ่ายยาที่จำเป็น หากมีอาการหนัก จะส่งต่อรับการรักษาในระบบเครือข่ายสาธารณสุข
เมื่อถามถึงฉากอนาคต กรณีโรงพยาบาลสนามไม่เพียงพอ แต่ยังมีผู้ติดเชื้อ ใช้ชีวิตปะปนอยู่กับคนทั่วไป ผู้ตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุข ระบุว่า “ไม่มีใครปลอดภัย ตราบที่ยังมีคนเสี่ยงอยู่ ถ้ายังมีใครเสี่ยงอยู่ เราก็เสี่ยงด้วยเหมือนกัน”
โจทย์ที่สำคัญ ณ เวลานี้ของโรงพยาบาลสนาม คือ ต้องสร้างไว้รองรับเฉพาะในพื้นที่จ.สมุทรสาคร ไม่น้อยกว่า 3,000 เตียง แต่หากคำนวณตัวเลขอัตราการติดเชื้อกับจำนวนกลุ่มแรงงานข้ามชาติที่มีทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย ซึ่งอาจมากถึง 5 แสนคน โรงพยาบาลสนาม คงต้องสร้างไว้รองรับมากถึง หลักหมื่นเตียง ซึ่งจำเป็นต้องใช้และหาอุปกรณ์ต่าง ๆ เข้ามาจัดตั้งและสนับสนุนการดำเนินการ
นอกจากงบประมาณแล้ว อาจต้องรวมถึงการระดมทรัพยากรจากภาคเอกชน คล้ายปฏิบัติการกู้ภัยที่ถ้ำหลวง นี่ไม่ใช่แค่ปัญหาของกระทรวงสาธารณสุข หรือจังหวัดสุมทรสาคร แต่คล้ายภัยพิบัติขนาดใหญ่ที่ทุกฝ่ายต้องออกมาร่วมมือกันจัดการ สนับสนุนทรัพยากร เหมือนเมื่อครั้งเกิดภัยพิบัติใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น เหตุการณ์สึนามิ หรือน้ำท่วมใหญ่ปี 2554 เพียงแต่ต้องนำบทเรียนการช่วยเหลือมาจัดระบบและมีประสิทธิภาพ
