อาข่าหลงดอย…สู้ไม่ถอย เพื่อลูก

ทำงานไม่มีวันหยุด เงินทุกบาทที่หาได้ เพื่อใช้กับค่าเล่าเรียนของลูกทั้ง 7 คน และค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ที่ต้องดูแลในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยว

“อาชุม” ชาติพันธุ์อาข่า ที่ต้องจำใจจากบ้านเกิดบนดอย ใน อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย มาแสวงหาโอกาสในเมืองเชียงใหม่

ทุกวันนี้ อาชุม และลูก ๆ ต้องแยกย้ายกระจัดกระจาย ลูกที่พอจะดูแลตัวเองได้ ต้องอยู่โรงเรียนประจำ แทบไม่เคยได้อยู่พร้อมหน้าตากัน และห้องเช่าในเมือง ก็เล็กเกินกว่าที่ทุกคนจะมาอยู่ด้วยกันได้

เธอได้แต่หวังว่าการทำงานหนักทุกวันนี้ ก็เพื่อให้ลูกทุกคนได้รับการศึกษา เป็นบันไดไต่สู่ความสำเร็จในอนาคต “ลูกจะได้ไม่ต้องมาลำบากเหมือนแม่”

(คลิก...ที่ภาพ อ่านเรื่องราวชีวิต "อาชุม")


“อยากให้ลูกเรียนจบสูง ๆ มีความรู้ จะได้ไม่ลำบากเหมือนแม่...” ฝันของ “อาชุม” หญิงวัยกลางคน ชาติพันธุ์อาข่า ทำให้เมื่อ 6 ปีก่อนเธอตัดสินใจจากบ้านเกิดบนดอยที่ อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย มาแสวงหาโอกาส และรายได้ ในเมืองใหญ่
เชียงใหม่ คือ จุดหมายปลายทางของกลุ่มชาติพันธุ์จำนวนมาก ที่ไม่มีที่ดิน ไม่มีงาน ไม่สามารถทำการเกษตรในบ้านเกิดได้
ต้นทุนเพียงอย่างเดียวที่เธอมีติดตัว คือ งานฝีมือหัตถกรรม ผลิตของที่ระลึกขายแก่นักท่องเที่ยว แต่การอยู่ในเมืองใหญ่ในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยว ที่มีลูกถึง 7 คน อาจไม่ใช่เรื่องง่าย กับการพาทุกชีวิตให้อยู่รอด และมีอนาคตที่ดีกว่าเดิม
อาชุม เล่าว่า ช่วงแรก ๆ ต้องเริ่มต้นด้วยการทำงานรับจ้างเย็บผ้า ไปจนถึงทำงานก่อสร้าง เพื่อแลกกับเงินค่าจ้างรายวัน ในช่วงที่ทำงานเป็นกรรมกรในไซต์ก่อสร้าง เธอได้ตั้งครรถ์ลูกสาวคนที่ 7 แต่โชคชะตาก็เล่นตลก เมื่อสามีทิ้งเธอไป อาชุมจึงต้องรับบทหนักดูแลลูก ๆ ทั้ง 7 คนเพียงลำพัง
ในตอนนี้ ลูก ๆ ของอาชุม ที่พอช่วยเหลือตัวเองได้ ต้องอยู่โรงเรียนประจำ โดยที่เธอต้องทำงานหาเงินทุกวัน ไม่มีวันหยุด ไว้เป็นค่าเช่าห้อง และค่าใช้จ่ายเพื่อให้ลูกทุกคนได้เรียนหนังสือ
ปัจจุบันอาชุมทำงานประจำ ที่สวนผักคนเมืองเชียงใหม่ ในวันจันทร์ - ศุกร์
ส่วนวันเสาร์ จะไปเดินขายของที่ถนนคนเดินวัวลาย โดยหิ้วตะกร้าเร่ขายของเล่น และกิ๊ฟช็อป ต่าง ๆ เพื่อเป็นรายได้เสริมจากงานประจำ
ส่วนวันอาทิตย์ จะไปปูเสื่อนั่งขายของที่บริเวณประตูท่าแพ มีทั้งสร้อยข้อมือ กระเป๋า พวงกุญแจ  บางสัปดาห์ถ้าโชคดีก็ได้หลักพัน บางสัปดาห์ก็ขายได้ไม่ถึง 100 บาทก็มี
เหนื่อยแต่ก็ต้องทำ ไม่เช่นนั้นรายได้จะไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่าย เพราะค่าเช่าห้อง ก็เกือบครึ่งหนึ่งของเงินเดือนแล้ว ยังมีค่าใช้จ่ายลูก ๆ อีก
แม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องดูแลลูก 7 คน ทำให้ทุกช่วงเวลาของชีวิต เต็มไปด้วยงานเพื่อหาเงินให้ได้มากที่สุด ถึงแม้จะเหนื่อย แต่สิ่งที่ปลอบประโลมให้อาชุมยังมีแรงสู้ต่อ คือ การได้เห็นลูก ๆ เติบโต และได้รับการศึกษา
อาชุม หวังว่า สักวันจะมีบ้านที่อยู่กันได้ทั้งครอบครัว และได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ลูก ๆ ไม่ต้องลำบาก
อีกไม่นาน ลูกสาวคนที่ 3 ของเธอ จะจบการศึกษาในระดับชั้น ปวส. นี่อาจเป็นอีกช่วงเวลาที่ทำให้ อาชุม ยิ้มได้ทั้งน้ำตา ด้วยความภาคภูมิใจ ในฐานะแม่ที่ทำทุกอย่างเพื่อให้การศึกษาของลูก ๆ ยังได้ไปต่อ  “สู้มาทั้งชีวิตเพื่อความฝัน ที่จะได้เห็นลูกได้เรียนจบ และได้ทำงานที่ดีรวมถึงมีโอกาสพลิกชีวิตที่เคยลำบาก เคยยากจนในรุ่นตัวเอง ให้ดีขึ้นในรุ่นลูก“

Author

Alternative Text
AUTHOR

The Active

กองบรรณาธิการ The Active