ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ 9:0 สั่งผู้ถูกร้องฯ เลิกการกระทำ แสดงความคิดเห็น พูด เขียน พิมพ์ การโฆษณา ฯลฯ เพื่อยกเลิกกฎหมายอาญา ม.112 และไม่ให้แก้กฎหมายฯ ด้วยวิธีการอื่นที่ไม่ใช่กระบวนการนิติบัญญัติโดยชอบ
วันนี้ (31 ม.ค. 2567) ศาลรัฐธรรมนูญ นัดแถลงด้วยวาจา วินิจฉัยการกระทำของ พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ และพรรคก้าวไกล ผู้ถูกร้องที่ 1 และ 2 เสนอร่าง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 เป็นนโยบายหาเสียง ว่าเป็นการใช้สิทธิเสรีภาพเพื่อล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 49 วรรคหนึ่ง หรือไม่
โดยศาลรัฐธรรมนูญ แถลงสาระสำคัญของคำวินิจฉัย ว่าเนื้อหาของร่างกฎหมายที่ผู้ถูกร้องเสนอ เป็นพฤติการณ์ที่แสดงออกว่าต้องการลดทอนการคุ้มครองสถาบันพระมหากษัตริย์ผ่านกฎหมายและนิติบัญญัติ มีการรณรงค์หาเสียงทางการเมือง ผ่านนโยบายพรรคการเมืองของผู้ถูกร้องอย่างต่อเนื่อง หากประชาชนทั่วไปไม่รู้เหตุผล อาจเห็นตามการหาเสียงเพื่อสนับสนุนให้เกิดการแก้ไขกฎหมายดังกล่าว
นอกจากนี้ ศาลรัฐธรรมนูญยังวินิจฉัยจากพฤติการณ์ของสมาชิกพรรคผู้ถูกร้องฯ ว่ามีการเข้าร่วมชุมนุม รณรงค์แก้ไขหรือยกเลิก อีกทั้งมีพฤติการณ์สนับสนุน โดยโพสต์ลงเฟซบุ๊กส่วนตัว เป็นนายประกันให้ผู้ต้องหาและจำเลยคดีอาญามาตรา 112 รวมถึงอดีต สส. ของพรรค
ด้วยกระทำทั้งหมด ศาลรัฐธรรมนูญเห็นว่า ย่อมเป็นการเซาะกร่อน บ่อนทำลาย เป็นเหตุให้ชำรุดทรุดโทรม เสื่อมทราม หรืออ่อนแอลง เข้าลักษณะล้มล้างการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
ศาลรัฐธรรมนูญโดยมติเอกฉันท์ วินิจฉัยว่าพฤติการณ์ของ “พิธา ลิ้มเจริญรัตน์” และ “พรรคก้าวไกล” ผู้ถูกร้องฯ ทั้งการชุมนุม จัดกิจกรรม การรณรงค์ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ การเสนอร่างกฎหมายเข้าสู่สภาผู้แทนราษฎร การใช้เป็นนโยบายหาเสียงเลือกตั้ง หากปล่อยให้ ผู้ถูกร้องฯ กระทำการดังกล่าวต่อไป ย่อมไม่ไกลเกินเหตุนำไปสู่การล้มล้างการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข การกระทำของผู้ถูกร้องฯ จึงเป็นการใช้สิทธิหรือเสรีภาพเพื่อล้มล้างการปกครองฯ ตาม รธน. มาตรา 49 วรรค 1 ซึ่งศาล รธน. มีอำนาจสั่งการให้เลิกการกระทำดังกล่าวที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้
อาศัยเหตุผลดังกล่าว จึงวินิจฉัยว่า การกระทำของผู้ถูกร้องฯ เป็นการใช้สิทธิและเสรีภาพเพื่อล้มล้างการปกครองฯ ตามรัฐธรรมนูญ และสั่งการให้ผู้ถูกร้องฯ เลิกการกระทำ เลิกการแสดงความคิดเห็น การพูด การเขียน การพิมพ์ การโฆษณา และการสื่อความหมายโดยวิธีการอื่น เพื่อให้มีการยกเลิกประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 อีกทั้งไม่ให้มีการแก้ไขประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ด้วยวิธีการซึ่งไม่ใช่กระบวนการทางนิติบัญญัติโดยชอบ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตด้วย
